Op 23 september sprak ik in eigen stad af voor een gezellige naai-avond. Ik zou een kleedje maken, een verlengde stoere kaptrui uit het boek 'Remi & Cosette' van Valerie Boone. Aheuh ... ondergetekende slaagde er toch wel in om met de overlock een gaatje in het verlengde deel te maken. Oeps, weg kleedje, welkom trui ...
De gestreepte stof is een H&M-truitje dat na één keer wassen, gaatjes vertoonde, en dat ik dus recupereerde, bij nader inzien vond ik het stofje te licht om als echte zak te laten fungeren, dus stikte ik de zakken dicht, de zakken die je ziet zijn dus geen zakken, het is eerder een soort van 'magisch zakeffect'. So far so good.
Die trui zou dezelfde avond niet meer af geraken. Toen ik om 22.15 u naar buiten ging om mijn wagen te halen en mijn gerief in te laden, was ik nog maar net de hoek om, of ik werd bijna van de stoep gereden door een mannelijk wezen op een brommer met dubbele koplampen. Ik dacht dat hij de weg zou vragen, neen hoor. In vers en moeilijk verstaanbaar Nederlands zei hij: 'Ga je mee vanavond?' In perfect West-Vlaams riep ik terug: 'NINK'. Waarop het mannelijk wezen doorging: 'Waarom niet?' ... Ik stapte zo snel als ik kon verder, wetende dat mijn wagen net om het hoekje stond. Toen ik godzijdank op tijd in de wagen zat en de straat opnieuw indraaide, had het mannelijk wezen op de brommer al rechtsomkeer gemaakt, hij was duidelijk van plan om het niet bij een njet te laten ...
Mannen met manieren, je moet ze koesteren.
Enkele weken bleef de trui liggen. Vrijdag stelde ik tot mijn eigen verbazing vast dat mijn wekelijks werkvolume op vrijdag afgewerkt zou zijn, in plaats van op zaterdag, een hele zaterdag vrij, stel je voor, ik smeedde grootse naaiplannen, ik zou iets nieuws beginnen, de Benno-Jas voor de man des huizes ...
De kat des huizes dacht daar anders over. Op vrijdagavond was de deur van mijn werkplek op een onbewaakt moment blijkbaar open blijven staan ... Heb jij al ooit eens de blik van een kat gezien die zich een nachtje met de draden van jouw overlock amuseerde? Ik wel, een héle dwaze blik is dat. En dat was niet het enige waarmee het beestje zich geamuseerd had, ze had ook zo haar manier om mij eraan te herinneren dat ik vorige winter een breiwerk onafgewerkt liet liggen ... 1 bolletje wol is nu 1 hoopje draad.
Hoeveel keer ik dat YouTube-filmpje heb bekeken om mijn overlock opnieuw aan de praat te krijgen, echt, dat wil je niet gezien hebben ... Die grootse naaiplannen borg ik maar snel op voor een volgende historische dag met veel naaitijd, en ik werkte dan maar de trui af die aanvankelijk een kleedje zou zijn.
Op zondag gingen wij uitwaaien, niets gezonder dan dat!
Groetjes en tot later!
Inge
